رباعی شماره‌ی ۱۰۰۲


پیوسته ز ما به خاک میخانه درود!
‎بر مستی و عشق و حال رندانه درود!

ای ساقی و ای طبیب و ای محرم راز
بر بزم تو و شراب و پیمانه درود!

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید