رباعی شماره‌ی ۱۱۴۲


یک عارضه همچون سرطانست یقین
‎درمان نشود قاتل جانست به دین

امّا چو دوا شود به پیکار و نبرد
بس رنج دگر حاصل آنست ز کین

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید