رباعی شماره‌ی ۱۱۵۵


یک بار قلم زدی، شدم بیچاره
از سر بنوشتی و شدم آواره

تقدیر چنین دوباره بر من ننویس
می‌ترسم از آنکه برگه گردد پاره

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید