رباعی شماره‌ی ۹۲۸


این خانه اگر برای آسودن ماست
‎همواره چرا به کار فرسودن ماست

در مملکتی که غرق آلودن ماست
شاید که نبود ما به از بودن ماست

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید