رباعی شماره‌ی ۱۱۲۳


من را بگذشته هر چه از عمر و زمان
‎قلبم شده پاره پاره از تیغ زبان

گر معتقدی که مرد و زن یکسانند
بنگر به خراش روح مردان ز زنان

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید