رباعی شماره‌ی ۹۷۷


بسیار بهار و تیر و آذر، دی شد
‎بی‌فایده روز و شب پی اندر پی شد

آنقدر دقیقه‌ها نسنجیده گذشت
تا فرصت زندگانی آخر طی شد

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید