رباعی شماره‌ی ۱۱۵۶


در آمد و شد به شهر بی‌دروازه
‎در حصر صدا و دود بی‌اندازه

افسرده میان مردمی دل‌مرده
ماییم و امید یک هوایی تازه

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید