رباعی شماره‌ی ۱۱۵۸


ای خواجه که پیر ناتوانی شده‌ای
‎بنشسته و خیره بر جوانی شده‌ای

حسرت چه خوری؟ دمی به آینده نگر
کآنجا تل خاک و استخوانی شده‌ای

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید