رباعی شماره‌ی ۹۶۲


ایرانیِ کرد و گیلک و ترک و بلوچ
‎آواره‌ی سرزمین بیگانه به کوچ

اندر پی سرپناه و یک لقمه‌ی نان
قربانیِ شورشی نسنجیده و پوچ

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید