رباعی شماره‌ی ۱۱۸۶


گفتم به خیال خود تو هم حیرانی
‎از سوز و گداز عاشقی نالانی

تا روز اجل کنار من می‌مانی
غافل که تو هم چو دیگران انسانی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید