رباعی شماره‌ی ۹۱۲


می خورده و بستری بینداز و بخواب!
‎خود را به میان آن رها ساز و بخواب!

امشب که رسیده وقت آغوش وصال
عریان و برهنه، کم کن از ناز و بخواب!

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید