رباعی شماره‌ی ۹۵۱


در دود و دم و هوای آلوده گذشت
‎با خستگی و روان فرسوده گذشت

اندر پی یک حیات آسوده گذشت
دردا که جوانی‌ام چه بیهوده گذشت

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید