رباعی شماره‌ی ۹۰۹


بیهوده به سجده گر نشستی، بشتاب!
فارغ ز هر آنچه می‌پرستی، بشتاب!‎

تا می به پیاله مانده، در میکده است
دنبال خدا اگر که هستی، بشتاب!

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید