رباعی شماره‌ی ۹۶۰


از بخت سیاه و از کم و بیش مرنج
‎از زخم زبان و طعنه و نیش مرنج

فرمان جهان چو دست ابلیس بُود
بیهوده ز دیگران و از خویش مرنج

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید