رباعی شماره‌ی ۱۱۵۱


چه همچو یکی رود روان پیوسته
‎چه مثل تگرگ از آسمان بگسسته

بگذشته زمان و عقل بیچاره هنوز
بیهوده به کشف راز آن دلبسته

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید