رباعی شماره‌ی ۱۱۲۰


روزی که خوراک مور یا موش شویم
‎از خاطر دیگران فراموش شویم

هر شام بیا که صحبت از حال کنیم
تا آن سحری که هر دو خاموش شویم

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید