رباعی شماره‌ی ۱۰۷۵


ای آنکه شکسته‌ای چو یک شیشه ز سنگ
‎خود دشنه مزن دوباره بر آن دل تنگ

آسوده ز نام و شهرت و خفّت و ننگ
لختی بنشین و می بزن با دف و چنگ

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید