رباعی شماره‌ی ۹۳۹


جانم به فدای ساحت حضرت دوست
‎کز حال خوشم هر آنچه دارم من از اوست

میخانه بدون او چنان غمکده‌ای
بی ساقی و بی شراب و بی جام و سبوست

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید