رباعی شماره‌ی ۱۱۸۳


همواره بُود تو را به بخشش هوسی
داری ز عذاب دیگران غصّه بسی‎

بر روح بزرگت آفرین باد! ولی
اینجا نبُود جهان همچون تو کسی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید