رباعی شماره‌ی ۶۰۵


بنگر که شب آمد و برون شد مهتاب
‎از خواب گذر دمی و خود را دریاب

پیمانه بجوی و دلبر و باده‌ی ناب
کاین فرصت مغتنم نیابی در خواب

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید