رباعی شماره‌ی ۸۴۴


عمری به عبث به پهنه‌ی دشت و دمن
‎هر سو شدم و نگه نکردم به چمن

روزی برسد که اندر آن سبزه‌ی پاک
خاک تن من به گردش آید و نه من

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید