رباعی شماره‌ی ۷۷۸


حاجت نبُود به شاهد و استدلال
کز نیش زبان کسی نگردد خوشحال

ای کاش هر آن کسی که جستی احوال
می‌داشت دو گوش باز و می‌‌بودی لال

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید