رباعی شماره‌ی ۸۹۰


مفتون جهان و غرق در حیرانی
با ناله و اشک و حسرت پنهانی

بیش از همه در تعجّبم زآنانی
کآشفته نگشته‌اند از این نادانی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید