رباعی شماره‌ی ۶۷۹


دردا که نسیم و ابر و باران رفتند
‎نوروز و شمیم نوبهاران رفتند

خشکید زمین و خار و خس ماند و دریغ
گل‌ها همگی ز سبزه‌زاران رفتند

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید