رباعی شماره‌ی ۷۶۷


با پیر مغان نشسته بودی حافظ
وز مدعیان گسسته بودی حافظ‎

گویا که تو هم چو ما ز جمعی نادان
آزرده‌روان و خسته بودی حافظ

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید