رباعی شماره‌ی ۶۹۲


گر در سر تو شور و نوایی نبُود
وز عشق تو را به دل هوایی نبُود‎

بیهوده مجو شفای دلتنگی خویش
چون غیر اجل تو را دوایی نبُود

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید