رباعی شماره‌ی ۷۷۶


ای دل که همیشه منتظر هستی و تنگ
‎با عقل و خرد چرا کنی این همه جنگ؟

آسوده شوی فقط به روزی که دگر
از ما نبُود به غیر خاکستر و سنگ

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید