رباعی شماره‌ی ۷۴۲


خوش آنکه نشسته شاد و افکنده حصیر
آسوده کنار نان کمی خورده پنیر‎

هر چند به چشم مردمان بوده فقیر
در پیش کسی نگشته چون برده اسیر

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید