رباعی شماره‌ی ۷۵۳


ای کوه! تو تکیه‌گاه و بنیادم باش
‎من را بپذیر و تا ابد یادم باش

تا پر شود از طنین شعرم همه جا
در گوش جهان همیشه فریادم باش

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید