رباعی شماره‌ی ۷۰۲


از آنچه که بر زبان و گفتار آید
صد چیز دگر به درک و پندار آید‎

فرق است اگر به غافلی پند دهند
تا آنکه سخن به گوش هشیار آید

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید