رباعی شماره‌ی ۸۴۲


یک بار محبّتی به یک انسان کن
‎وانگه به سگی محبّتی یکسان کن

گر پاسخ آدمی چو آن سگ باشد
هر وقت و به هر کجا به او احسان کن

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید