رباعی شماره‌ی ۷۵۲


ای آنکه به سر رهایی‌ات بوده هوس
‎بیهوده دوان‌دوان چه افتی ز نفس

چشمان بگشا بجای این کار عبث
کاین ره که تو می‌روی بُود سوی قفس

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید