رباعی شماره‌ی ۸۶۸


خود خفته، به دیگران رسالت دادی
‎بس خسته شدی! چرا خجالت دادی!

پیش از همه خود به آتش افکن، نه مگر
بهر همه وعده‌ی عدالت دادی؟

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید