رباعی شماره‌ی ۷۲۳


مست از می و ساز و بوسه هنگام بهار
‎فرخنده شبی غنوده‌ام در بر یار

این نقد جهان چرا گذارم به کنار
از بهر بهشت نسیه و قول و قرار

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید