رباعی شماره‌ی ۸۹۲


بیهوده نشسته ای مرا خاک کنی
‎وز صحنه‌ی بزم زندگی پاک کنی

آنقدر به مستی‌ام تو را رقص دهم
تا آنکه فتاده سجده بر تاک کنی

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید