رباعی شماره‌ی ۶۵۵


زآن دم که مرا گذار بر خم افتاد
‎دریای وجودم از تلاطم افتاد

در ورطه‌ی درد و غم به ناگه گویی
یک هدیه ز آسمان هفتم افتاد

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید