رباعی شماره‌ی ۶۳۹


ای یاور و یار من! کجایی ای دوست!
چندیست خموش و بی‌صدایی ای دوست!‎

تنها تو در این زمانه همچون مرهم
بر غصّه و درد من دوایی ای دوست!

«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید