رباعی شماره‌ی ۱۱۲


گر جامعه را پر از کثافت بکنند
آکنده ز صد بلا و آفت بکنند‎

آن عاشق زخم‌خورده را نتوانند
فارغ ز مروّت و شرافت بکنند


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید