رباعی شماره‌ی ۱۲۷


با لطف، نصیب من جز ارباب نبود
با صدق، بجز رفیق ناباب نبود‎

در مسلک این خلق پریشان چیزی
چون معرفت و مرام کمیاب نبود


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید