رباعی شماره‌ی ۹۶


عمری که گذشت مایه‌ی حسرت شد
این حال که می‌رود از آن غفلت شد‎

گفتند که آینده تو را هست پناه
آن هم که ندیده باعث وحشت شد


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید