رباعی شماره‌ی ۹۵


شکر است که عالمی چنین برپا شد
از خاک برآمدم، دلم شیدا شد

با اینهمه عاشقم به خیام که گفت
«آمد مگسی پدید و ناپیدا شد»


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید