رباعی شماره‌ی ۹۲


گر خشکی و قحطی و نداری باشد
از درد و بلا، جهان به زاری باشد

هرگز نشود کسی فرومانده ز فقر
ما را چو مرام و رسم یاری باشد


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید