رباعی شماره‌ی ۱۸۹


گر من به جهانیان پیمبر بودم
بی‌شک به سیاق و سبک دیگر بودم‎

پر کرده قدح ز باده بهر همه‌ کس
خود ساقی هرچه گبر و کافر بودم


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید