رباعی شماره‌ی ۹۸


شب رفت و دوباره زخم دل پنهان شد
طاقت به نبودنت کمی آسان شد‎

از بخت بد من آسمان شد ابری
چون کوچه، دو دیده‌ام پر از باران شد


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید