رباعی شماره‌ی ۱۷۲


آن کس که مخالفست با باده و نوش
هر جا که رسد بانگ اذانش بر گوش‎

باشد چه ملامتش به آن کافر مست
کو کنج خودش نشسته با باده خموش


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید