رباعی شماره‌ی ۱۴۱


آن کس که به سیم و زر طمع می‌ورزید
وز برق دو سکه پشت او می‌لرزید‎

صد سال گذشت و استخوانش پرسید
این گور به زر مگر چقدر می‌ارزید


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید