رباعی شماره‌ی ۱۲۸


زان یار که دست او بر این گردن بود
همواره حکایتی چنین بر من بود‎

تنها هدف جهان ز خلق من و تو
عاشق شدن و مستی و دل‌کندن بود


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید