رباعی شماره‌ی ۱۷۹


من قطره‌ای از زلال دریا هستم
یک دانه‌ی شن به قلب صحرا هستم‎

از هر که ستاره می‌شمارد خود را
در پهنه‌ی آسمان، مبرّا هستم


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید