رباعی شماره‌ی ۲۶۲


با یار نشین، نه اینکه تنها باشی
می نوش، چرا غمین فردا باشی‎

چون شام سیه اگر که سردی و خموش
آن به که شبی چون شب یلدا باشی


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید