رباعی شماره‌ی ۱۸۴


یک شب که به آسمان نگه می‌کردم
دیدم که به گردشند کواکب هر دم‎

مستانه و بی‌اراده زان پس هر شب
چون ماه و ستاره دور خود می‌گردم


«رباعی قبلی      رباعی بعدی»






این شعر را با دوستانتان به اشتراک بگذارید